Το ημερολόγιο του καλλιεργητή

Γράφει η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΥΤΡΟΥ-ΑΥΓΟΥΛΑ

Γεωπόνος

Προσοχή και μάλιστα ιδιαίτερη απαιτείται για την αντιμετώπιση του ωϊδίου και του περονόσπορου στα αμπέλια. Η καταπολέμηση του ωϊδίου μπορεί να γίνει με συμβατικά και βιολογικά μέσα. Ο πυρηνοτρήτης, η μαργαρόνια, τα κοκκοειδή και η βαμβακάδα προκαλούν άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες ζημιές στους ελαιώνες και χρήζουν αντιμετώπισης. Στα πυρηνόκαρπα, οι αφίδες και ο τετράνυχος αντιμετωπίζονται με τα κατάλληλα ακαρεοκτόνα. Εποχή σποράς του ρυζιού.

ΑΜΠΕΛΙ

Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν αυτή την περίοδο, βροχοπτώσεις και θερμοκρασίες περί τους 7-12 βαθμούς, είναι κατάλληλες για την εμφάνιση του περονόσπορου στα αμπέλια.

Συνιστάται άμεσος ψεκασμός με το κατάλληλο μυκητοκτόνο, σε περιοχές και ποικιλίες που εμφανίζουν τα συμπτώματα της ασθένειας (κηλίδες λαδιού, εξανθήσεις) και όχι γενικευμένοι ψεκασμοί.

Η έγκαιρη αντιμετώπιση των αρχικών μολυσμάτων από το ωίδιο, όταν ο μύκητας εμφανισθεί σε κάποιους βλαστούς, αποτελεί καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ασθένειας. Υπενθυμίζεται ότι η προστασία πρέπει να ξεκινά όταν το μήκος της βλάστησης είναι 5-6 εκατοστά και σε αμπέλια με μεγαλύτερη βλάστηση που δεν έχει γίνει καμιά επέμβαση για ωίδιο, απαιτείται ένας προστατευτικός ψεκασμός.

Οι αμπελουργοί πρέπει να γνωρίζουν ότι για τις βιολογικές καλλιέργειές τους, που προσβάλλονται από το ωίδιο, τη φόμοψη και την ερίνωση, απαιτείται ψεκασμός με βρέξιμο θείο μέχρι και την έκπτυξη των 2-3 φύλλων. Ειδικότερα, για την καταπολέμηση του ωιδίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σκευάσματα του μύκητα αμπελόμυκες, που έχουν καλύτερα αποτελέσματα όταν γίνονται με την έναρξη της προσβολής και ως αποτελεσματικότεροι προτείνονται δύο διαδοχικοί ψεκασμοί με την προσθήκη ενός προσκολλητικού.

ΕΛΙΑ

Η ανθόβια γενιά του πυρηνοτρήτη, που προσβάλλει τους ελαιώνες της συμβατικής καλλιέργειας, πρέπει να αντιμετωπίζεται όπου η ανθοφορία είναι μειωμένη, ενώ εκεί που η ανθοφορία είναι πλούσια ή ικανοποιητική δεν απαιτείται προστασία.

Στους ελαιώνες της βιολογικής γεωργίας και συγκεκριμένα όπου δεν υπάρχει δυνατότητα βιολογικής αντιμετώπισης του εντόμου, πρέπει να μειωθούν οι πληθυσμοί της επόμενης γενεάς με σκευάσματα αποκλειστικά του βάκιλλου της Θουριγγίας. Η εφαρμογή τους δεν βλάπτει τα ωφέλιμα έντομα που δραστηριοποιούνται αυτή την εποχή.

Ανάγκη προστασίας από τις προνύμφες της μαργαρόνιας που προσβάλλουν τη νεαρή βλάστηση έχουν τα νεαρά δέντρα, τα φυτώρια και τα δέντρα που έχουν κλαδευτεί αυστηρά.

Τα κοκκοειδή ασπιδιωτός και παρλατόρια αποτελούν σοβαρoύς εχθρούς, κυρίως στα παραμελημένα και εξασθενημένα ελαιόδεντρα. Ο έλεγχός τους επιτυγχάνεται βασικά με καλλιεργητικά μέτρα, όπως είναι το κλάδεμα, η άρδευση και η ισορροπημένη λίπανση. Ο καλός αερισμός και ο φωτισμός στο εσωτερικό των δέντρων, καθώς και η αφαίρεση και η απομάκρυνση των προσβεβλημένων και εξασθενημένων κλαδιών περιορίζει την ανάπτυξη των κοκκοειδών.

Υπενθυμίζεται ότι η βαμβακάδα (ψύλλα) προσβάλλει τη νέα βλάστηση καλύπτοντας με λευκά βαμβακώδη εκκρίματα τις ταξιανθίες και τα φύλλα, σπάνια όμως ζημιώνει την παραγωγή. Διευκρινίζεται ότι ελαιώνες με ικανοποιητική ανθοφορία δεν χρειάζονται επεμβάσεις. Κατάλληλο φυτοπροστατευτικό προϊόν είναι ο θερινός πολτός ή μίγμα θερινού πολτού με ένα κατάλληλο, εγκεκριμένο εντομοκτόνο που επιτρέπει στο ψεκαστικό υγρό να διαπεράσει τα κηρώδη εκκρίματα και να φτάσει στο έντομο.

ΠΥΡΗΝΟΚΑΡΠΑ (Ροδακινιά, Νεκταρινιά, Δαμασκηνιά, Κερασιά)

Σημειώνεται ότι οι αφίδες είναι φορείς ιώσεων. Συνιστάται σε οπωρώνες που μετά από έλεγχο διαπιστωθούν προσβολές από αφίδες και οι πληθυσμοί τους δεν μπορούν να ελεγχθούν από τα ωφέλιμα έντομα, να γίνεται επέμβαση με το κατάλληλο, εγκεκριμένο αφιδοκτόνο.

Οι παραγωγοί πυρηνόκαρπων πρέπει να ελέγχουν συστηματικά τους οπωρώνες τους, αυτή την εποχή, για προσβολές από τετράνυχο. Ενδεικτικά σημεία για την προσβολή είναι οι λαίμαργοι βλαστοί της βάσης και η αυτοφυής βλάστηση και εάν μετά τον έλεγχο διαπιστωθούν προσβολές (περισσότερες από 5 κινητές μορφές στο 10% του δείγματος των φύλλων) θα πρέπει να γίνει καταπολέμηση.

Τα φυτοπροστατευτικά προϊόντα που χρησιμοποιούνται, συνήθως είναι τα θερινά λάδια. Προσοχή χρειάζεται στα ακαρεοκτόνα, θα πρέπει να τηρείται αυστηρά ο αριθμός των επεμβάσεων ανά καλλιεργητική περίοδο και για την αντιμετώπιση της ανθεκτικότητάς τους πρέπει να τηρούνται πιστά οι οδηγίες της χρήσης που αναγράφονται στην ετικέτα των φυτοπροστατευτικών προϊόντων.

Η ΣΠΟΡΑ ΣΤΟ ΡΥΖΙ

Εποχή σποράς του ρυζιού, που πραγματοποιείται συνήθως πριν την κατάκλυση του αγρού με νερό και γίνεται σε γραμμές που απέχουν 20 εκατοστά μεταξύ τους με σπαρτικές μικρών σιτηρών και σε βάθος 3-5 εκατοστών. Σημειώνεται ότι πρέπει να έχει προηγηθεί ισοπέδωση του χωραφιού και η δημιουργία των αναχωμάτων των λεκανών.

Συνιστάται αμέσως μετά τη σπορά να ακολουθεί μια ελαφριά άρδευση για να εξασφαλισθεί τόσο το καλό φύτρωμα του σπόρου, όσο και η απρόσκοπτη πρώτη ανάπτυξη των φυταρίων και όταν τα νεαρά φυτά αποκτήσουν ύψος 15-20 εκατοστά να κατακλύζεται ο αγρός με νερό, ύψους 5 εκατοστών.

Προσοχή χρειάζεται σε ό,τι αφορά την πυκνότητα σποράς, επειδή σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να εξασφαλίζεται μια ικανοποιητική πυκνότητα, ώστε να υπάρχει ικανοποιητικός ανταγωνισμός των φυτών του ρυζιού με τα ζιζάνια και να εμποδίζεται το υπερβολικό αδέλφωμα που έχει ως συνέπεια την ανομοιόμορφη ωρίμανσή τους. Επισημαίνεται ότι η απαιτούμενη ποσότητα σπόρου ανά στρέμμα είναι 9-11 κιλά.