Κερδίζει τις αγορές το αγουρέλαιο

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:

ΚΩΣΤΑΣ ΑΔΑΜΟΠΟYΛΟΣ

(adamopoulos@xrimaonline.ge) 

Σαν πείραμα ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια, ο Γιάννης και ο Παναγιώτης Σκιαδάς, στο Στρέφι Μεσσηνίας, να βγάζουν λάδι στο ελαιοτριβείο τους έναν μήνα πριν αρχίσει η ελαιοκομική περίοδος. Σήμερα, οι ελαιοτριβείς όσο και οι ελαιοπαραγωγοί που δίστασαν να ανταποκριθούν σε αυτό το ρίσκο δηλώνουν ικανοποιημένοι τόσο από την τιμή που πούλησαν το προϊόν, όσο και από τις συνθήκες ελαιοσυλλογής.

Το αγουρέλαιο, που παράγεται αποκλειστικά από την άγουρη (πράσινη) κορωνέικη ποικιλία εξάγεται στην Ιταλία και στη Γερμανία. «Όλα ξεκίνησαν πριν από τρία χρόνια, όταν κάποιος πελάτης μου από το εξωτερικό μου ζήτησε να του βγάλω λάδι από άγουρες ελιές, έναν μήνα πριν αρχίσει η ελαιοσυλλογή», μας λέει ο Γιάννης Σκιαδάς.

Ο ίδιος μάλλον σοκαρίστηκε στο άκουσμα της πρότασης. Βλέπετε συνήθειες χρόνων δεν μπορούν να γκρεμιστούν σε μια στιγμή. Η επιμονή όμως του πελάτη, αλλά και το δέλεαρ της τιμής έπεισε τους ελαιοτριβείς από το Στρέφι Μεσσηνίας να αναλάβουν τον επιχειρηματικό κίνδυνο. «Τελικά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε πιλοτικά. Απευθυνθήκαμε σε δικούς μας ανθρώπους και μόνιμους για χρόνια πελάτες μας, κανένας τους δεν ανταποκρίθηκε. Ευτυχώς κάποιοι ελαιοπαραγωγοί αντιλήφθηκαν ότι κάτι καλό θα συμβεί και έφεραν τις ελιές τους» σημειώνει ο Γιάννης Σκιαδάς. Την πρώτη χρονιά παρήχθησαν 23 τόνοι αγουρέλαιου, ενώ τη δεύτερη χρονιά η παραγωγή τριπλασιάστηκε. Φέτος, λόγω της αύξησης της τιμής του ελαιολάδου, οι παραγωγοί είναι λίγο διστακτικοί.

Να σημειώσουμε ότι η παραγωγή ελαιολάδου από άγουρη ελιά φθάνει στα 6,5 έως 7 κιλά το σακί των 50 κιλών ελιάς, ενώ της ώριμης ελιάς μπορεί και να ξεπεράσει τα 10 κιλά το σακί. Η τιμή του αγουρέλαιου πέρσι έφθασε στα 3,70 ευρώ το κιλό, ενώ η τιμή του κλασικού ελαιολάδου δεν ξεπέρασε τα 2 ευρώ. Στο ελαιοτριβείο των αδελφών Σκιαδά φθάνουν ελιές από κάθε άκρη της Μεσσηνίας, όμως για να γίνουν δεκτές, υπάρχουν προϋποθέσεις που τηρούνται σαν ευαγγέλιο. Και πρώτα-πρώτα η ποικιλία της ελιάς να είναι κορωνέικη. Οι ελιές πρέπει να είναι πράσινες, να προέρχονται από δένδρα που είναι γεμάτα, να μην έχουν δάκο, να μεταφέρονται σε καθαρά σακιά, να μην έχουν ραντιστεί πρόσφατα και τέλος η παράδοση στο ελαιοτριβείο να γίνεται αυθημερόν. Τα οφέλη για τους παραγωγούς, όπως μας λέει ο κ. Σκιαδάς, είναι πολλά. «Καταρχήν μαζεύεις ελιές με το κοντομάνικο, γλιτώνεις από τυχόν παγοπληξίες ή διάφορες άλλες θεομηνίες. Aκόμη το δένδρο μένει περισσότερο χρόνο ελεύθερο από τον καρπό και αναπαύεται περισσότερο με αποτέλεσμα καλύτερες παραγωγές».

Ρωτάμε τον κ. Σκιαδά αν αυτό μπορεί να είναι το μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας: «Μην το γενικεύουμε. Η αγορά δεν μπορεί να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες αγουρέλαιου, το μέλλον είναι ο συνειδητοποιημένος παραγωγός που θα παράγει ποιοτικό λάδι, αλλά και η εκπαίδευση των καταναλωτών γιατί απ' ό,τι φαίνεται ο Έλληνας δεν ξέρει από καλό λάδι και βέβαια η χρήση του στα καταστήματα εστίασης».