Εκπέμπει SOS το ελληνικό βαμβάκι

Της Άννας Αραμπατζή

Τον κώδωνα του κινδύνου για την ελληνική βαμβακοκαλλιέργεια κρούει ο προϊστάμενος του Εθνικού Κέντρου Ποιοτικού Ελέγχου Ταξινόμησης και Τυποποίησης Βάμβακος στην Καρδίτσα, κ. Μοχάμεντ Νταράουσε. «Είναι μεγάλο ψέμα το ότι έχουμε το καλύτερο βαμβάκι», σημειώνει στην «Παραγωγή» ο κ. Νταράουσε και εξηγεί το γιατί θα εκλείψει από τη χώρα η καλλιέργεια εάν δεν αλλάξει το καθεστώς παραγωγής και εμπορίας του προϊόντος.

Καλής ποιότητας βαμβάκι θεωρείται, πλέον, αυτό που μπορεί να παραχθεί σε μεγάλη ποσότητα, έχοντας τα ίδια, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Και αυτό προκύπτει από την ίδια την αγορά, από τα κλωστήρια. Σε αυτό το στάδιο επεξεργασίας, στο κλωστήριο, πρέπει να υπάρχει ομοιομορφία, για να επεξεργάζονται μεγάλες ποσότητες βαμβακιού του ιδίου τύπου. Εάν το βαμβάκι είναι από ανακατεμένες, διάφορες ποικιλίες, δεν είναι δηλαδή ομοιόμορφο, τότε τα κλωστήρια αναγκάζονται να πληρώνουν ρήτρες στην παράδοση του τελικού προϊόντος. Το ελληνικό βαμβάκι δεν παρουσιάζει ομοιομορφία σε μεγάλες ποσότητες και γι’ αυτόν τον λόγο οι κλώστες απομακρύνονται από αυτό, με αποτέλεσμα να χάνονται διαρκώς αγορές. «Δεν παράγουμε αυτό που θέλει η αγορά και ταυτόχρονα είμαστε πρώτοι σε κόστος παραγωγής», σημειώνει ο κ. Νταράουσε και προσθέτει: «Δεν προχωρούμε έτσι, χρειάζονται συλλογικά σχήματα». Για τον κ. Νταράουσε η λύση είναι η ισχύς εν τη ενώσει, καθώς μεμονωμένα δεν θα υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Να οργανωθούν οι Έλληνες παραγωγοί σε ομάδες, με τουλάχιστον 10.000 στρέμματα, για να γίνει ένα πρώτο, μικρό βήμα, να καταλήγει η ίδια, ομοιόμορφη ποσότητα βαμβακιού σε έναν αγοραστή.

«Πρέπει να πειστεί ο αγρότης να εργαστεί σοβαρά, τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα δεν άλλαξε τίποτα», επεσήμανε ο προϊστάμενος του Εθνικού Κέντρου Ποιοτικού Ελέγχου Ταξινόμησης και Τυποποίησης Βάμβακος, κάνοντας ζοφερές εκτιμήσεις για το μέλλον. Ο κ. Νταράουσε εκτιμά πως ήδη φέτος θα υπάρξει μείωση στα στρέμματα κατά 10% με 15%, ενώ εάν δεν αλλάξει κάτι άμεσα, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια δεν θα υπάρχει το ελληνικό βαμβάκι.

Να παρθούν μέτρα

Ο διάλογος με το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης για το μέλλον του βαμβακιού στη χώρα, με «μπροστάρη» τον Συνεταιρισμό ΘΕΣγη, είναι σε εξέλιξη.

Θα πρέπει να αλλάξει όλο το σύστημα παραγωγής και εμπορίας και οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί από τον ίδιο τον κ. Νταράουσε είναι σαφείς: Θα πρέπει το υπουργείο να δώσει κίνητρα στους παραγωγούς για να οργανωθούν σε συλλογικά σχήματα, ενώ θα πρέπει να ελεγχθεί ξανά και το νομικό πλαίσιο για τις Διεπαγγελματικές Βάμβακος. Θα πρέπει το υπουργείο να δώσει κίνητρα στους παραγωγούς για να ενώσουν τις δυνάμεις τους, αλλά και οι επιδοτήσεις που έρχονται από την ΕΕ για την καλλιέργεια, να πηγαίνουν μόνο σε βιώσιμα σχήματα.

Έτσι, οι παραγωγοί, ενωμένοι υπό μια σκέπη θα πετυχαίνουν καλύτερες τιμές για το προϊόν τους, θα έχουν μικρότερο κόστος παραγωγής, θα παράγουν ποιοτικότερο βαμβάκι και θα έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ. Επιπλέον, ο σωστός δρόμος είναι η πιστοποίηση του βαμβακιού στο 100% και πρέπει οι παραγωγοί να στραφούν εκεί.

Τα δείγματα από το υπουργείο είναι θετικά, ενώ σύμφωνα με τον κ. Νταράουσε, θα πρέπει να οργανωθεί άμεσα ένας ανοιχτός διάλογος για το βαμβάκι με εκπροσώπους απ’ όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

Ο ανταγωνισμός

Η σύγκριση με τον ανταγωνισμό είναι μοιραία για το ελληνικό προϊόν. Στις ΗΠΑ το βαμβάκι είναι 100% πιστοποιημένο, ενώ ο παραγωγός είναι ταυτόχρονα και ο εκκοκκιστής. Στην Αφρική, έχουν φτάσει και εκεί στην απόλυτη πιστοποίηση του βαμβακιού. Όσο για την Τουρκία, εκτιμάται ότι η κατάσταση είναι καλύτερη απ’ ότι εδώ, αν και οι Τούρκοι έμποροι είναι εν μέρει αυτοί που μας… παρασέρνουν σε λάθος δρόμους.

Βασικοί αγοραστές του ελληνικού βαμβακιού είναι οι Τούρκοι. Αυτοί κάνουν ταξινόμηση με το μάτι και με το χέρι, όταν έρχονται να αγοράσουν από τη χώρα μας. Αυτές οι πρακτικές, όμως, έχουν εκλείψει στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά στην περίπτωσή μας η ζήτηση υπαγορεύει και τους όρους πώλησης του προϊόντος…