Φεύγει το καρτελάκι, έρχεται η συνδεδεμένη στα σιτηρά

Του NIKOY ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ

(filippidis@paragogi.net)

Με νέες απώλειες μπαίνουν στα χωράφια για τη φθινοπωρινή σπορά οι παραγωγοί σκληρού σιταριού, καθώς προς κατάργηση οδηγείται η ειδική στήριξη των 8-10 ευρώ το στρέμμα από την εφαρμογή του άρθρου 68.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και πριν από την έκδοση της σχετικής Υπουργικής Απόφασης, από 1/1/2015 το άρθρο 68 (Καν 79/2009) καταργείται, όπως και όλες αυτές οι επιδοτήσεις που συνδέονται με αυτό. Αντί αυτού οι παραγωγοί θα παίρνουν μια συνδεδεμένη ενίσχυση 3,6 ευρώ το στρέμμα (θα μπορεί να αυξηθεί έως και 3 ευρώ) με τη διαφορά, όμως, ότι όλος ο σπόρος θα πρέπει να είναι πιστοποιημένος (16-20 κιλά/στρέμμα). Έτσι, το Μάιο του 2015 φαίνεται πως θα είναι και η τελευταία χρονιά που θα πληρωθεί το ποιοτικό παρακράτημα, όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, στο σκληρό σιτάρι και σε όλα τα άλλα προϊόντα.

Τί αλλάζει ουσιαστικά στο σκληρό σιτάρι:

Μέχρι σήμερα ο παραγωγός για να πάρει την ειδική ενίσχυση των 8 με 10 ευρώ (άρθρο 68) για το σκληρό σιτάρι έπρεπε να χρησιμοποιήσει 10 κιλά πιστοποιημένου σπόρου σκληρού σίτου (εκτός ειδικών περιπτώσεων όπου υπήρχε απαίτηση σποράς 16 κιλών) και να εφαρμόσει ολοκληρωμένη διαχείριση AGRO 2.1 – 2.2.

Από το 2015 και μετά (που αφορά τη σπορά που θα γίνει φέτος), ο παραγωγός θα πρέπει να σπέρνει 15-20 κιλά πιστοποιημένου σπόρου για να πληρώνεται την ειδική ενίσχυση των 3,6 - 6 ευρώ.

Από τα παραπάνω τελικά φαίνεται πως οι παραγωγοί σκληρού σίτου βγαίνουν χαμένοι, αφού από το 2016 και μετά θα εισπράξουν 3 έως 5 ευρώ ανά στρέμμα λιγότερα, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να σπείρουν τουλάχιστον 16 κιλά πιστοποιημένου σπόρου το στρέμμα (6 κιλά παραπάνω).

Το θέμα συνδέεται και με το ύψος της συνδεδεµένης ανά στρέµµα. ∆ηλαδή, αν η ενίσχυση δοθεί µε 15 κιλά πιστοποιηµένο σπόρο (καρτελάκι), τότε τα στρέµµατα που θα δηλωθούν θα είναι πολύ λιγότερα από τα 2,5 εκατ., που προβλέπει ο εθνικός φάκελος και άρα η στρεµµατική ενίσχυση των 9 εκατ. ευρώ συνολικά θα είναι πολύ µεγαλύτερη από 3,6 ευρώ το στρέµµα (ίσως φθάσει και τα 6 ευρώ). 

Το άρθρο 68 εκτός από το σκληρό σιτάρι αφορά το ελαιόλαδο –όπου, όπως πληροφορούμαστε, υπάρχουν αντιδράσεις για αυτή την απώλεια εισοδήματος–, τα βοοειδή καθώς επίσης και τα πρόβατα και τις αίγες.

Περισσότερες λεπτομέρειες αναμένονται μόλις εκδοθεί και η σχετική ΚΥΑ, όπου θα αναφέρονται πιθανών και άλλες απαιτήσεις για να εισπραχθούν οι συνδεδεμένες ενισχύσεις.

Επιστρέφει το δίκκοκο

Μία ξεχασμένη εδώ και δεκαετίες καλλιέργεια επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο. Ο λόγος για το δίκοκκο σιτάρι, ευρέως γνωστό ως ζέα, ένα σιτηρό με μεγάλη προϊστορία στον ελλαδικό χώρο, που μπορεί να αξιοποιήσει εγκαταλελειμμένες ορεινές και ημιορεινές περιοχές με ελάχιστο κόστος παραγωγής, προσφέροντας ένα ικανοποιητικό συμπλήρωμα στο οικογενειακό εισόδημα.

Με μέση στρεμματική απόδοση 250 κιλά και τιμή 1,5 ευρώ το κιλό, το δίκοκκο σιτάρι προσφέρει κέρδος της τάξης των 300 ευρώ ανά στρέμμα.

Το δίκοκκο σιτάρι, σύμφωνα με τους ειδικούς, θεωρείται ιδανικό για ήπιας μορφής και αειφόρα γεωργία. Δεν χρειάζεται λιπάσματα και φυτοφάρμακα, είναι άριστη τροφή και η μεταποίησή του δίνει υψηλής διατροφικής αξίας προϊόντα.

Παρέχει τη δυνατότητα διατήρησης σπόρων για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, προσαρμόζεται εύκολα σε άγονα εδάφη και η καλλιέργειά του είναι εφικτή ακόμη και σε πετρώδη εδάφη, έως και 1.500 μ. υψόμετρο.

Το σιτάρι αυτό καλλιεργείται σήμερα στις χώρες γύρω από τον Καύκασο, αλλά και στην Ισπανία, την Ελβετία, την πρώην Γιουγκοσλαβία, την Αυστρία, τη Γερμανία.

Επίσης, καλλιεργείται σε μικρή έκταση στο Μαρόκο, στο Ιράκ, στις Ινδίες και στις ΗΠΑ, ενώ στην Αιθιοπία αποτελεί το 7% της καλλιεργημένης έκτασης με σιτάρι.

Στην Ιταλία η καλλιέργειά του τα τελευταία χρόνια είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Στην περιοχή της Τοσκάνης καλλιεργείται ως προϊόν ΠΟΠ. Στην Ιταλία καλλιεργούνται περίπου 15.000 στρέμματα, στην Τουρκία περισσότερα από 100.000 στρέμματα και στο Βέλγιο 100.000 στρέμματα.

Στην Ελλάδα, το δίκοκκο σιτάρι καλλιεργείται σε πεδινές, αλλά και σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές και σε υψόμετρο μέχρι 1.600 μέτρα. 

Επειδή το φυτό αυτό έχει την τάση από τη βάση του να δημιουργεί πολλούς βλαστούς (αδέλφωμα), πολύ γρήγορα γεμίζει ολόκληρη την επιφάνεια του χωραφιού, με αποτέλεσμα να εμποδίζει την ανάπτυξη ζιζανίων και να μη χρειάζεται ζιζανιοκτόνα. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι παρουσιάζει δυσκολίες στον αποχωρισμό των σπόρων από τα λέπυρά τους. Ο διαχωρισμός αυτός γίνεται με ειδικά μηχανήματα. Το αλεύρι που δίνει το δίκοκκο σιτάρι έχει χρώμα πολύ λευκό, επειδή είναι πλούσιο σε άμυλο.