Επιχείρηση Ελληνικός Φασιανός

Της ANNAΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ

(arampatzi@paragogi.net)

Σε μια καθετοποιημένη επιχείρηση με αντικείμενο το φασιανό και τα πτερωτά θηράματα –ενδεχομένως και τη μοναδική στην Ευρώπη– οδήγησε ένα χόμπι την οικογένεια Παπαδόπουλου από το Κυπαρίσσι Γρεβενών.

Όταν ο πατέρας, Διονύσης Παπαδόπουλος, επέστρεψε το 1994 μόνιμα στην Ελλάδα από την Αυστραλία, καταπιάστηκε με το φασιανό. Έστησε έναν κλωβό αρχικά για 20 πουλιά που του δώρισαν. Στην πορεία διαπίστωσε πως το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και η ζήτηση αυξανόταν, και κατ’ επέκτασιν και η παραγωγή του. Λίγο αργότερα, το 2000, επιστρέφει στην Ελλάδα και ο γιος του Βαγγέλης και σιγά-σιγά, στήνεται μια επιχείρηση που καλύπτει σήμερα όλο το φάσμα της παραγωγής, μέχρι και την κατανάλωση.

Μπαίνοντας στην επιχείρηση ο Βαγγέλης, ξεκίνησε την έρευνα. Μελέτες, συναντήσεις με επιστήμονες, ταξίδια στο εξωτερικό, όλα για μια πιο σύγχρονη μονάδα εκτροφής. Και το 2006 η μονάδα, αμερικάνικων προδιαγραφών, με πολλά ιταλικά… στοιχεία, στήθηκε. Πρόκειται για εγκατάσταση 1.400 τ.μ. στο εσωτερικό της και 15 στρεμμάτων στο εξωτερικό της, που παρέχει ειδικούς χώρους ανάπτυξης των νεοσσών και εξωτερικούς κλωβούς προσαρμογής των πουλιών πριν την απελευθέρωσή τους στο φυσικό περιβάλλον.

Γύρω στο 2007 σταμάτησε, όμως, το ενδιαφέρον των Κυνηγετικών Συλλόγων για ζωντανά θηράματα. Η προσπάθεια όμως δεν έμεινε εκεί. Μάλιστα, πριν ανοίξουν το σφαγείο τους, μπήκαν και στον τομέα της κατανάλωσης. Άνοιξαν μια ταβέρνα στο χωριό, η οποία φυσικά σερβίρει φασιανό και λειτουργεί ως και σήμερα.

Με το άνοιγμα του δικού τους σφαγείου το 2011 μπήκαν σε μια νέα εποχή. Τα προϊόντα τους, φασιανός, πέρδικα και ορτύκια, διατίθενται κατεψυγμένα, αλλά και νωπά, σε εποχιακό επίπεδο, σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ, αλλά και σε καταστήματα της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας.

Και φυσικά, τις ζωοτροφές τις φτιάχνει ο ίδιος ο κ. Βαγγέλης, πρώτα με ντόπια όσπρια. Δεν εμβολιάζει τα πουλιά, προσέχει τι θα φάνε. Έτσι, τα τελευταία 2 χρόνια φτιάχνει μίγματα με μη μεταλλαγμένη τροφή.

Η κρίση

Φυσικά η κρίση έχει αφήσει το σημάδι της και στην κατανάλωση των προϊόντων της επιχείρησης του κ. Παπαδόπουλου. Οι παραγγελίες που δεχόταν από τα καταστήματα που συνεργάζεται, έχουν μειωθεί αρκετά. Επιπλέον, τα εισαγόμενα πτηνά από άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία, λόγω κρίσης προτιμώνται, καθώς είναι πιο φθηνά. «Μπορεί να είμαστε λίγο πιο ακριβοί, αλλά έχουμε καλύτερη ποιότητα. Πατάω πόδι σ’ αυτό, παρά τους δύσκολους καιρούς», σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος.

Μεταποίηση

Ωστόσο, ο κ. Παπαδόπουλος αποφάσισε να αυξήσει την παραγωγή του τόσο σε φασιανό, όσο και σε πέρδικα και ορτύκι, γιατί είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα, αυτό της μεταποίησης. Έχει αναπτύξει δύο προϊόντα, καπνιστό ορτύκι και φασιανό. Οι μελέτες είναι έτοιμες και περιμένουν τους κωδικούς από τον ΕΦΕΤ. Με το που έρθει η έγκριση, θα ξεκινήσει η παραγωγή, καθώς η μονάδα είναι έτοιμη. Μάλιστα, για αυτά τα δύο προϊόντα ο κ. Παπαδόπουλος έχει δεχθεί κρούση για εξαγωγές.

Επιπλέον, ένα ακόμα προϊόν που παράγουν, αυγά ορτυκιού τουρσί, απέσπασε και βραβείο καινοτομίας σε έκθεση που έγινε φέτος στην Αθήνα.

Ο φασιανός

Στη μονάδα διαθέτουν το καθαρόαιμο είδος φασιανού κολχικό-κολχικό με πιστοποίηση DNA. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει, είναι ότι για να φτάσει στα φυσιολογικά κιλά του, που είναι περίπου για το αρσενικό 900-1.000 gr, χρειάζεται επιπλέον δύο μήνες περισσότερη ανάπτυξη σε σχέση με τα άλλα είδη υβρίδιου κολχικού που διατίθενται στην αγορά. Αυτό σημαίνει ότι είναι από τη φύση του άγριο και επομένως πιο υγιεινό προς κατανάλωση.

Σήμα κατατεθέν αυτού του πουλιού είναι η πολύ μακριά και μυτερή ουρά. Πολύχρωμο και πλουμιστό το αρσενικό, πιο λιτό στην εμφάνιση το θηλυκό. Τον περασμένο αιώνα φώλιαζαν Φασιανοί στην Μακεδονία, στην Εύβοια, στην Αιτωλοακαρνανία, ακόμη και στην Αττική. Σήμερα ο αυτόχθων πληθυσμός του επιδημητικού αυτού είδους, πολύ περιορισμένος, επιβιώνει μόνο στο Δέλτα του Νέστου, στο παραποτάμιο δάσος του Κοτζά Ορμάν, όπου απαντιούνται λίγες εκατοντάδες άτομα.

Οι φασιανοί του Νέστου αποτελούν υπόλειμμα του γενετικά καθαρού και αγρίου πληθυσμού του είδους, δεν πρόκειται δηλαδή για απελευθερωμένα πουλιά που έχουν εισαχθεί στην Ελλάδα και που βρίσκονται σε άλλα μέρη. Οι άγριοι Φασιανοί είναι πολύ όμοιοι με τους ήμερους, μολονότι σκουρότεροι και πιο μικροί σε μέγεθος. Επίσης, δεν έχουν το λευκό «κολάρο» των ήμερων πουλιών.

Ο αρσενικός έχει μήκος 76-89 εκατοστά, στιλπνό σκουροπράσινο κεφάλι, κατακόκκινο σάρκωμα γύρω από τα μάτια και κοντές φούντες σαν κερατάκια πίσω από τα αφτιά. Το υπόλοιπο φτέρωμα έχει αποχρώσεις κοκκινωπές και κιτρινοκάστανες. Τα αρσενικά των απελευθερωμένων πληθυσμών έχουν ένα λευκό, στενό περιλαίμιο. Πιο απλός σε εμφάνιση ο θηλυκός, μήκους 53-64 εκατοστά, με σχεδόν ομοιόμορφο ανοιχτό καφετί πτέρωμα, κοντύτερη ουρά και χωρίς περιλαίμιο.

Όταν νιώσει τον κίνδυνο, ο φασιανός προτιμάει να κρυφτεί μέσα στους θάμνους παρά να πετάξει. Το φτερούγισμά του είναι δυνατό. Τρέφεται με σπόρους, φυτά, έντομα δημητριακά, σκουλήκια και μικρά σπονδυλωτά. Ο αρσενικός όταν πετάγεται μέσα από τις φτέρες και τα χορτάρια βγάζει ένα χαρακτηριστικό ήχο «γκοκ γκοκ», ενώ κράζει με τη διαπεραστική του κραυγή «κερρκ-κοκ». Το θηλυκό ξεπετιέται αφήνοντας ένα λεπτό σφύριγμα. Φωλιάζει στο έδαφος, στους αγρούς, στα δάση και σε θαμνώδεις εκτάσεις. Γεννάει Μάιο-Ιούνιο από 8-15 αβγά που κλωσάει το θηλυκό επί 23-28 μέρες. Οι εχθροί του είναι τα διάφορα αρπακτικά, όπως αλεπού, κουνάβι, ασβός, γεράκια κ.λπ.