Σε φιάλη μιας χρήσης το λάδι στα εστιατόρια

Του NIKOY ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ

(filippidis@paragogi.net)

Οι παραγωγοί και οι Οργανώσεις τους το ζητάνε εδώ και χρόνια, στις ανταγωνίστριες χώρες είναι ήδη νόμος, στην Ελλάδα ο «κύριος καθηγητής» ανέβαλε διαρκώς την απόφασή του. Το αυτονόητο για μια χώρα που το βασικό της προϊόν, ο πλούτος της, είναι το ελαιόλαδο και ο τουρισμός που το καταναλώνει, η καθιέρωση φιαλιδίων μιας χρήσης στη μαζική εστίαση ετοιμάζεται επιτέλους να γίνει πράξη.

Αυτό προανήγγειλε ο νέος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Γεώργιος Καρασμάνης, μιλώντας στο Συνέδριο του Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στην Αθήνα. Αυτό το μέτρο θα συμπεριληφθεί στη νέα «στρατηγική» της ηγεσίας του ΥπΑΑΤ, που είναι η αύξηση της προστιθέμενης αξίας των ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Όπως επισήμανε ο υπουργός, «δεν μπορείς να είσαι κατ’ εξοχήν ελαιοπαραγωγός και τουριστική χώρα και ακόμα να μην έχεις στο τραπέζι του εστιατορίου και του ξενοδοχείου μη ξαναγεμιζόμενα φιαλίδια ελαιολάδου».

Η κίνηση Καρασμάνη έρχεται και στην Ελλάδα, μετά την Πορτογαλία και την Ισπανία που νομοθέτησαν πέρυσι, αλλά και την Ιταλία, η οποία στις αρχές Ιουνίου ενέκρινε με συντριπτική πλειοψηφία το νόμο για την επιβολή φιαλιδίων ελαιολάδου μιας χρήσης στη μαζική εστίαση. Ο νόμος Mongiello, ή αλλιώς Salva Olio Italiano (Σωτηρία του Ιταλικού Ελαιολάδου), καθιστά υποχρεωτική τη χρήση μιας ειδικής τάπας (tappo antirabbocco) στις φιάλες ελαιολάδου που τοποθετούνται στα τραπέζια των χώρων μαζικής εστίασης (HO.RE.CA), η οποία δεν επιτρέπει να γεμίσουν ξανά (όπως στα μπουκάλια πολλών αλκοολούχων ποτών).

Υπενθυμίζεται ότι η υποχρεωτική καθιέρωση επώνυμων μη ξαναγεμιζόμενων συσκευασιών (μιας χρήσης) για το νωπό ελαιόλαδο που προσφέρεται στα τραπέζια των ταβερνών, αντί των γνωστών ξαναγεμιζόμενων φιαλιδίων με το «λαδόξυδο», είναι γνωστό ότι ενώ το Μάιο του 2013 ψηφίστηκε στη Διαχειριστική Επιτροπή της ΕΕ, αναιρέθηκε στη συνεχεία, χωρίς να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις.

Οι φορείς

Την καθιέρωση των φιαλών μιας χρήσης στα εστιατόρια της χώρας μας ζητούσαν από τον Ιανουάριο με υπόμνημά τους ο Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ), ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάδειξης Κρητικού Ελαιολάδου (ΣΠΑΚΕ) και το Δίκτυο Επιχειρήσεων Αποκλειστικής Χρήσης Ελαιολάδου (ΔΕΑΧΕ). Το υπόμνημα, που είχαν καταθέσει προς τα υπουργεία Ανάπτυξης, Αγροτικής Ανάπτυξης, την Περιφέρεια και τις Αντιπεριφέρειες Κρήτης, καθώς και τους βουλευτές και ευρωβουλευτές της Κρήτης, προτάθηκε η εφαρμογή της θεσμοθετημένης υποχρεωτικής αναγραφής του είδους των ελαίων που χρησιμοποιούνται στους καταλόγους, η θεσμοθέτηση της αύξησης των συσκευασιών ελαιολάδου και της υποχρεωτικής χρήσης μη επαναχρησιμοποιούμενων συσκευασιών. Επίσης, στον τομέα της λιανικής προτείνονταν η θεσμοθέτηση της κατευθείαν διάθεσης από τον παραγωγό στον καταναλωτή και η απαγόρευση των μιγμάτων ελαιολάδου-σπορελαίων.

Όπως επισήμαινε ο ΣΕΔΗΚ, «με το παρόν υπόμνημα αναφερόμαστε μόνο σε μερικά θέματα που σχετίζονται με τη διάθεση του ελαιολάδου στις επιχειρήσεις εστίασης και τη λιανική αγορά, τα οποία σας παρακαλούμε να εξετάσετε με τη δέουσα προσοχή και να προχωρήσετε στην επίλυσή τους, δεδομένου ότι, ενώ δεν απαιτούν κρατικές δαπάνες, θα ωφελήσουν παραγωγούς, καταναλωτές, ενώ παράλληλα μπορούν να εισφέρουν και σημαντικά έσοδα στον προϋπολογισμό».

Αναφερόταν χαρακτηριστικά ότι «σε επίπεδο χώρας, αλλά ακόμη και σε ελαιοπαραγωγικές περιοχές, όπως στην Κρήτη, σε αρκετά από τα φαγητά, γλυκά και στο σύνολο σχεδόν των τηγανητών που προσφέρονται από τις επιχειρήσεις εστίασης, αφήνεται τεχνηέντως να εννοηθεί ότι παρασκευάζονται με ελαιόλαδο, ενώ στην πράξη παρασκευάζονται με σπορέλαια!».

Με την καθιέρωση της φιάλης μιας χρήσης εκτιμούσαν οι φορείς ότι θα υπάρξει σημαντικό όφελος όχι μόνο για τους ελαιοπαραγωγούς, αλλά και κυρίως για τον τομέα του τουρισμού, αφού από έρευνες με ερωτηματολόγια που έκανε ο ΣΕΔΗΚ διαπιστώθηκε ότι υψηλό ποσοστό τουριστών επιθυμούν φαγητά με ελαιόλαδο και είναι διατεθειμένοι να τα πληρώσουν και ακριβότερα.