Ημερολόγιο καλλιεργητή

Γράφει η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΥΤΡΟΥ-ΑΥΓΟΥΛΑ

Γεωπόνος

Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να καταβάλει ο παραγωγός για την αντιμετώπιση των επιβλαβών εχθρών και ασθενειών της μηλιάς και της αχλαδιάς που είναι η σέζια, η ψύλλα (στην αχλαδιά) και το φουζικλάδιο. Στα χειμερινά σιτηρά συνιστάται η έγκαιρη αντιμετώπιση των φαινομένων της περίσσειας υγρασίας από τις έντονες και συχνές βροχοπτώσεις και βασικά σε χωράφια που δεν αποστραγγίζουν καλά. Τα χειμερινά ψυχανθή χρειάζονται την ιδιαίτερη προσοχή των παραγωγών, για την αντιμετώπιση της σοβαρής μυκητολογικής τους ασθένειας, της ασκοχύτωσης.

ΜΗΛΟΕΙΔΗ (ΜΗΛΙΑ - ΑΧΛΑΔΙΑ)

Στη μηλιά και την αχλαδιά πρέπει να εφαρμοσθεί ένα πλέγμα καλλιεργητικών και φυτοπροστατευτικών μέτρων, για τη σοβαρή μείωση έως και τον μηδενισμό της παραγωγής των ασκοσπορίων του φουζικλάδιου, που δημιουργούν και τις πρωτογενείς μολύνσεις την ερχόμενη άνοιξη. Επισημαίνεται ότι, επειδή τα ασκοσπόρια μεταφέρονται εύκολα με τον αέρα και σε μεγάλες αποστάσεις, τα μέτρα που θα εφαρμοσθούν είναι αποτελεσματικά μόνο εάν καλύπτουν όλα τα δενδροκομεία της περιοχής.

Συνιστάται να αφαιρούνται με κλάδεμα και να καίγονται οι προσβεβλημένοι από το προηγούμενο έτος βλαστοί, σε συνδυασμό με την εφαρμογή -λίγο πριν την έναρξη της πτώσης των φύλλων- ενός κατάλληλου, εγκεκριμένου μυκητοκτόνου σε αυξημένη δόση. Σημειώνεται, ότι ο συνδυασμός εμποδίζει τον σχηματισμό περιθηκίων και την παραγωγή ασκοσπορίων.

Εναλλακτικά, μπορούν να συγκεντρωθούν και να καούν ή να παραχωθούν στο έδαφος τα φύλλα των δένδρων, όπου αυτό είναι δυνατό και μόλις ολοκληρωθεί η πτώση ή να γίνει ψεκασμός με διάλυμα ουρίας στα πεσμένα φύλλα.

Είναι δυνατόν να ψεκαστούν τα δένδρα με σκευάσματα ουρίας, ακόμα και λίγο πριν την έναρξη της πτώσης των φύλλων, επειδή η επέμβαση αυτή ευνοεί τη μετέπειτα αποσύνθεσή τους στο έδαφος. Στην τελευταία περίπτωση ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο σκεύασμα που θα χρησιμοποιηθεί για να αποφευχθούν φαινόμενα τοξικότητας.

Επιβάλλεται την περίοδο αυτή, επέμβαση στα σημεία των προσβολών των δένδρων από τη σέζια, που εντοπίζονται στον κορμό και στη βάση των βραχιόνων τους, με στόχο τη θανάτωση των προνυμφών του εντόμου. Για την καταπολέμησή του πρέπει να χρησιμοποιηθούν σκευάσματα με μεγάλη υπολειμματική διάρκεια, κατάλληλα και εγκεκριμένα για την αντιμετώπισή του.

Στους οπωρώνες της αχλαδιάς που υπάρχουν προσβολές από ψύλλα, πρέπει να γίνει άμεσα ένας επιμελημένος ψεκασμός, με στόχο να μειωθούν τα ακμαία του εντόμου που θα διαχειμάσουν. Ο ψεκασμός ενδείκνυται να γίνει μια ζεστή, ηλιόλουστη ημέρα, με καλή διαβροχή των δένδρων και με τα κατάλληλα, εγκεκριμένα σκευάσματα.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΣΙΤΗΡΑ

Εποχή που λόγω των συχνών και υψηλής έντασης βροχοπτώσεων, πολλά χωράφια στα οποία καλλιεργούνται χειμερινά σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, σίκαλη) νεροκρατούν και δημιουργούνται συνθήκες ασφυξίας στα νεαρά φυτά, εξαιτίας έλλειψης ικανοποιητικού αερισμού του ριζικού συστήματος. Στις περιπτώσεις αυτές τα φυτά αρχίζουν να κιτρινίζουν και εάν τα πλημμυρικά φαινόμενα παρατείνονται τα φυτά υποκύπτουν, παρά το γεγονός ότι τα σιτηρά είναι καταρχήν ανθεκτικά όταν αναπτύσσονται σε συνθήκες περίσσειας νερού, όχι όμως επί μακρόν. Για την αποφυγή τέτοιων φαινομένων πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα διάνοιξης αυλάκων περιμετρικά του χωραφιού, μέσω των οποίων απομακρύνονται και απορρέουν τα πλεονάζοντα ύδατα και αν η περιμετρική διάνοιξη δεν επαρκεί, χρειάζεται η δημιουργία καθέτων αυλάκων και μέσα στον αγρό, κατά διαστήματα.

ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΨΥΧΑΝΘΗ

Η ασκοχύτωση είναι μια συνηθισμένη μυκητολογική ασθένεια, που προσβάλλει πολύ συχνά τα χειμερινά ψυχανθή (βίκος, μπιζέλι, ρεβύθια κ.ά.) και αποβαίνει ιδιαίτερα ζημιογόνος, κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, σε υγρές περιοχές και σε εποχές με υψηλές βροχοπτώσεις.

Στη χώρα μας η μυκητολογική αυτή ασθένεια είναι ευρύτατα διαδεδομένη και χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία κηλίδων ακανόνιστου μεγέθους και σχήματος, σε όλα τα υπέργεια μέρη του φυτού και έχουν χρώματα που ποικίλουν, από μαύρο έως πορφυρό. Σε κάποιες περιπτώσεις είναι συνηθισμένο ένα μαύρισμα του στελέχους, που ξεκινά από τις ρίζες και φτάνει αρκετά εκατοστά πάνω από την επιφάνεια του εδάφους, με αποτέλεσμα ορισμένα στελέχη ακόμα και να ξεραθούν.

Για την αντιμετώπιση της ασθένειας συνιστάται η χρησιμοποίηση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού (σπόρος σποράς), που εξασφαλίζεται, συνήθως, όταν προέρχεται από περιοχές με λίγες βροχοπτώσεις κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, καθώς και η πλήρης καταστροφή των φυτικών υπολειμμάτων, που επιτυγχάνεται, συνήθως, με μια διετή ή τριετή αμειψισπορά.

Επιβάλλεται, ακόμα, η επιλογή χωραφιών, να βρίσκονται αρκετά μακριά από τα προσβεβλημένα χωράφια της προηγούμενης χρονιάς, για την αποφυγή μόλυνσης της καλλιέργειας από τα ασκoσπόρια (πολλαπλασιαστικά όργανα) του μύκητα, που συνήθως μεταφέρονται σε μεγάλες αποστάσεις με τον άνεμο.

Σημειώνεται ότι η ασθένεια αντιμετωπίζεται με την εφαρμογή ψεκασμών με τα κατάλληλα, εγκεκριμένα για τις καλλιέργειες εντομοκτόνα, εφόσον βέβαια αυτό συμφέρει οικονομικά.