Στο άρθρο 99 και ο πρωτογενής τομέας

Η αίσθηση πως το χρήμα θα έρθει στην εγχώρια αγορά από τον πρωτογενή τομέα, προκύπτει από τις αντοχές που επιδεικνύουν οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν, εν μέσω οικονομικής κρίσης.

Η ύφεση που επικρατεί στη χώρα έχει επηρεάσει σε μικρότερο βαθμό -σε σχέση με άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας-τις βιομηχανίες τροφίμων και ποτών. Αυτό, εξάλλου, επιβεβαιώνουν και σχετικές έρευνες.

Ωστόσο, τα «κανόνια» που έχουν βαρέσει από το περασμένο έτος έως και σήμερα κορυφαίες -εισηγμένες και μη- επιχειρήσεις στον πρωτογενή τομέα, καθώς και τοπικοί συνεταιρισμοί, προσφεύγοντας στο… κατώφλι του άρθρου 99 του πτωχευτικού κώδικα, προβληματίζουν.

Τα τελευταία παραδείγματα της ΑΓΝΟ και της Δίας «αναστατώνουν» την αγορά γάλακτος και της ιχθυοκαλλιέργειας, ενώ αποδεικνύουν πως οι μεγάλοι «παίκτες» δεν είναι απαραίτητα και εκείνοι που επιβιώνουν.

Από την άλλη, οι μικροεπιχειρηματίες «υποφέρουν» από έλλειψη εφοδίων και μάλιστα σε μία «πεθαμένη» αγορά.

Αν δεν είναι το άρθρο 99, η κατάληξη είναι η αναζήτηση φρέσκου χρήματος στο εξωτερικό, λένε κύκλοι της αγοράς.

Η έλλειψη ρευστότητας οδηγεί κάθε είδους επιχείρηση στο άρθρο 99, σχολιάζουν οι ίδιοι.

Οι επισφάλειες, τα «κόκκινα» δάνεια και οι κλειστές «κάνουλες» χρηματοδότησης πιέζουν ασφυκτικά μεγάλους και μικρούς επιχειρηματίες.

Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι το γεγονός πως οι περισσότερες αιτήσεις υπαγωγής στο άρθρο 99 κατατίθενται από ελληνικές βιομηχανίες της Βόρειας Ελλάδας.

Παράγοντες από την εγχώρια αγορά τονίζουν πως προστασία από τους πιστωτές τους, ζητούν πλέον επιχειρήσεις αδιακρίτως μεγέθους, γεγονός που σημαίνει ότι τα περιθώρια για το τοπικό επιχειρείν έχουν στενέψει…

Λύγισαν…

Αντιμέτωπη με υπέρογκα χρέη, απλήρωτα δάνεια, ανεξόφλητους προμηθευτές βρέθηκε εκτός της ΑΓΝΟ, της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες, της Ελληνικές Ιχθυκαλλιέργειες και η Nutriart (Κατσέλης), ένας από τους πιο φημισμένους και παλαιότερους ομίλους στην αγορά των αρτοσυσκευασμάτων.

«Βόμβα» μεγατόνων δε στο λιανεμπόριο ήταν και η πτώχευση της Ατλάντικ.

Την ίδια στιγμή, συνεταιρισμοί που είχαν την ίδια μοίρα, βρίσκοντας καταφύγιο στο άρθρο 99, είναι ο Πτηνοτροφικός Συνεταιρισμός Άρτας, η ΕΑΣ Τρικάλων, καθώς και η ΕΑΣ Λάρισας. Στην περίπτωση των συνεταιρισμών, επέρχεται διαδικασία εκκαθάρισης. Σε γενικές γραμμές, οι εταιρείες που εισέρχονται στον πτωχευτικό κώδικα, λαμβάνουν τον απαραίτητο χρόνο, προκειμένου να διαπραγματευτούν με τους πιστωτές τους.

Ωστόσο, ο χρόνος δεν λειτουργεί πάντα προς όφελός τους, όπως ακριβώς συνέβη με την ΑΓΝΟ, το αίτημα της οποίας απορρίφθηκε από το Εφετείο Θεσσαλονίκης. Ουσιαστικά από ’δω και στο εξής, η εταιρεία είναι νομικά «γυμνή» έναντι των διαθέσεων των πιστωτών της, οι οποίοι μπορούν να κινηθούν ελεύθερα σε βάρος της, προκειμένου να διασφαλίσουν τις απαιτήσεις τους.

Παρόλα αυτά, κύκλοι της αγοράς επισημαίνουν πως ακόμα και οι επιχειρήσεις που επιτυγχάνουν την υπαγωγή τους στο καθεστώς προστασίας, πολλές φορές δημιουργούν σοβαρά προβλήματα και στους πιστωτές τους. Ζητούν «κουρέματα», με συνέπεια να τους παρασέρνουν σε ανάλογες πρακτικές, προκειμένου να αποσοβήσουν το «λουκέτο».

Κρέατα

Στην ελληνική αγορά κρεάτων, τα «όργανα» άρχισαν προτού η κρίση φτάσει στα σημερινά τραγικά επίπεδα. Το 2009, η Σταυρουλάκης Α.Ε. και η Αθηναϊκή Εμπορία Κρεάτων κατέθεσαν αιτήσεις υπαγωγής στο άρθρο 99.

Σήμερα, κύκλοι από τον κλάδο προειδοποιούν πως η άνοδος των τιμών των ζωοτροφών, η έλλειψη ρευστότητας και εσωτερικού εμπορίου, καθώς και οι ελληνοποιήσεις, ωθούν και άλλες επιχειρήσεις στον ίδιο δρόμο.

Η αναδιάρθρωση δανείων, το άλλο «στοίχημα»

Επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον πρωτογενή τομέα και βρίσκονται στο μεταίχμιο της επιβίωσης, είναι εκείνες που συζητούν επί της αναδιάρθρωσης των δανείων τους. Διαδικασία, η οποία έχει εν πολλοίς «παγώσει». Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε την περίπτωση της Σελόντα, η οποία λίγο πριν τη συγχώνευσή της με τη Δίας και την προσφυγή της τελευταίας στο άρθρο 99, κατάφερε να πετύχει την παράταση αποπληρωμής όλων των ληξιπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων με τις πιστώτριες τράπεζες.

«SOS» εκπέμπουν και όσες εταιρείες προμηθεύονται προϊόντα και πρώτες ύλες από το εξωτερικό. Λόγω επιφυλακτικότητας εξαιτίας των αρνητικών προοπτικών της Ελλάδας, οι ξένοι ζητούν όλα τα λεφτά μπροστά.